|
| |
Egodocumenten
 |
| Titel |
Wees blij... |
| Ondertitel |
(Geen) leven met een onzichtbare ziekte |
| Pseudoniem |
Amber Gardeniers |
| Uitgever |
Kok Kampen |
| Uitgave |
1992 |
| Omslag/illustraties |
Bart Oost |
| Trefwoorden |
egodocumenten; ziekte van Ménière |
|
| Achterkant
boek |
'Wees blij dat je niet in een rolstoel zit. Wees blij met je man
en kinderen. Wees blij dat je...'
Troostwoorden, goed bedoeld natuurlijk. Amber Gardeniers, die lijdt
aan een onzichtbare ziekte, hoort ze regelmatig.
Voor mensen met zichtbare en onzichtbare ziekten, maar evenzeer voor
de gezonde medemens schreef zij dit boek. De 20 korte hoofdstukken
gaan over de invloed en de gevolgen van een ziekte voor de patiënte,
haar leven en dat van anderen. Elk hoofdstuk heeft een eigen thema:
de diagnose, het gezin, vriendschap, medicijnen, het geloof, woede
en opstandigheid, het ziekenhuis, de zin van het leven, enz..
Wees blij is geschreven in een persoonlijke, openhartige
stijl. De schrijfster hoopt dat haar boek een bijdrage levert aan
het onderlinge begrip tussen zieken en (min of meer) gezonde
medemensen. |
| Nawoord |
Dit boek gaat over samen leven. Over elkaar
begrijpen.
Veel woorden zijn niet meer nodig.
Heel zeker is: gezondheid is een groot goed. Dat besef je pas als je
het moet ontberen. Maar daarnaast leer je ook dit: hoezeer lichaam
en geest één zijn, onlosmakelijk aan elkaar verbonden. Als je geest
niet goed functioneert, laat je lichaam het op een gegeven moment
ook afweten. En andersom.Hopelijk herkennen veel mensen zich in
dit persoonlijk document. Geloven is niet goedkoop. Als kind van God
heb je niet overal een pasklaar antwoord op.
Maar ik kan niet zonder, omdat ik weet, dat God bestaat. Nee, ik
weet het niet, ik gelóóf het, En ja, dan tóch: 'Geloven is een zeker
weten!'
Maar hoe dan ook, hier op aarde zijn we gewoon mensen onder elkaar.
Laten we trachten elkaar te respecteren, te begrijpen. Laten
we proberen níet te snel te oordelen.
Ik wil afsluiten met het begin. Het sleutelwoord is: begrip! |
 |
| Titel |
Kerstbomen in de hel |
| Ondertitel |
Achter de schermen van de psychiatrie |
| Uitgever |
Kok Lyra |
| Uitgave |
1995 |
| Omslag/illustraties |
Rob Lucas |
| Trefwoorden |
egodocumenten; ervaringen; psychiatrie |
|
Bijzonderheden |
voorwoord van de auteur |
|
| Achterkant
boek |
Nadat Amber had leren leven met de ziekte van Ménière, sloeg een
nieuwe belager toe in de vorm van brandende pijnen, braken, niet
meer kunnen eten en slapen. De huisarts zette zich voor haar in,
verwees haar naar de neuroloog en de gynaecoloog. Omdat er geen
afwijkingen geconstateerd konden worden, moest het wel 'tussen de
oren zitten' en belandde Amber in een voor haar totaal
angstaanjagende wereld. Zij werd opgenomen in een psychiatrisch
ziekenhuis. Binnen enkele weken zat zij op een enorme doses
medicijnen. Toen het iets beter met haar ging, kreeg ze ook oog voor
het grote leed van haar medepatiënten, haar lotgenoten, aan wie ze
veel steun heeft beleefd. Een psychiatrisch ziekenhuis is een
wereld apart. De auteur van dit boek heeft ruim een half jaar als
patiënt achter de schermen gekeken en beschrijft haar ervaringen.
Het is een verhaal van pijn en wanhoop, van machteloosheid en
gebrekkige diagnose van haar ziektebeeld. Achteraf bleek haar
ziektebeeld lichamelijke oorzaken te hebben.
Zij stelt de beroepsattitude van verpleegkundig personeel kritisch
aan de orde, evenals het medicatiebeleid en de soms veel te geringe
betrokkenheid van artsen, psychologen en therapeuten bij wat zich
dagelijks op de afdelingen afspeelt. |
|
