Ietje Liebeek-Hoving interview uit 1989

logo
30 oktober 1952 - 31 oktober 2002

  • dichteres
  • schrijfster van familieromans, jeugdboeken en egodocumenten

Home
Bibliografie
Biografie
Fotogalerij
Interview 1989
Dichtbundels
Egodocumenten
Romans
Kinderboek
Kindergedichtje
Krantenknipsels
Recensie
Poëzieprijs
Gastenboek
Berichtjes
Overzicht
Advertentie
Grafsteen
Kaarsje branden
Contact
Links
fotoalbum

Egodocumenten

Wees blij... Leven met een onzichtbare ziekte
Titel Wees blij...
Ondertitel (Geen) leven met een onzichtbare ziekte
Pseudoniem Amber Gardeniers
Uitgever Kok Kampen
Uitgave 1992
Omslag/illustraties Bart Oost
Trefwoorden egodocumenten; ziekte van Ménière
Achterkant boek 'Wees blij dat je niet in een rolstoel zit. Wees blij met je man en kinderen. Wees blij dat je...'
Troostwoorden, goed bedoeld natuurlijk. Amber Gardeniers, die lijdt aan een onzichtbare ziekte, hoort ze regelmatig.
Voor mensen met zichtbare en onzichtbare ziekten, maar evenzeer voor de gezonde medemens schreef zij dit boek. De 20 korte hoofdstukken gaan over de invloed en de gevolgen van een ziekte voor de patiënte, haar leven en dat van anderen. Elk hoofdstuk heeft een eigen thema: de diagnose, het gezin, vriendschap, medicijnen, het geloof, woede en opstandigheid, het ziekenhuis, de zin van het leven, enz..
Wees blij is geschreven in een persoonlijke, openhartige stijl. De schrijfster hoopt dat haar boek een bijdrage levert aan het onderlinge begrip tussen zieken en (min of meer) gezonde medemensen.
Nawoord Dit boek gaat over samen leven. Over elkaar begrijpen.
Veel woorden zijn niet meer nodig.
Heel zeker is: gezondheid is een groot goed. Dat besef je pas als je het moet ontberen. Maar daarnaast leer je ook dit: hoezeer lichaam en geest één zijn, onlosmakelijk aan elkaar verbonden. Als je geest niet goed functioneert, laat je lichaam het op een gegeven moment ook afweten. En andersom.

Hopelijk herkennen veel mensen zich in dit persoonlijk document. Geloven is niet goedkoop. Als kind van God heb je niet overal een pasklaar antwoord op.
Maar ik kan niet zonder, omdat ik weet, dat God bestaat. Nee, ik weet het niet, ik gelóóf het, En ja, dan tóch: 'Geloven is een zeker weten!'
Maar hoe dan ook, hier op aarde zijn we gewoon mensen onder elkaar. Laten we trachten elkaar te respecteren, te  begrijpen. Laten we proberen níet te snel te oordelen.

Ik wil afsluiten met het begin. Het sleutelwoord is: begrip!

 

Kerstbomen in de hel - Achter de schermen van de psychiatrie
Titel Kerstbomen in de hel
Ondertitel Achter de schermen van de psychiatrie
Uitgever Kok Lyra
Uitgave 1995
Omslag/illustraties Rob Lucas
Trefwoorden egodocumenten; ervaringen; psychiatrie
Bijzonderheden voorwoord van de auteur
Achterkant boek Nadat Amber had leren leven met de ziekte van Ménière, sloeg een nieuwe belager toe in de vorm van brandende pijnen, braken, niet meer kunnen eten en slapen. De huisarts zette zich voor haar in, verwees haar naar de neuroloog en de gynaecoloog. Omdat er geen afwijkingen geconstateerd konden worden, moest het wel 'tussen de oren zitten' en belandde Amber in een voor haar totaal angstaanjagende wereld. Zij werd opgenomen in een psychiatrisch ziekenhuis. Binnen enkele weken zat zij op een enorme doses medicijnen. Toen het iets beter met haar ging, kreeg ze ook oog voor het grote leed van haar medepatiënten, haar lotgenoten, aan wie ze veel steun heeft beleefd.

Een psychiatrisch ziekenhuis is een wereld apart. De auteur van dit boek heeft ruim een half jaar als patiënt achter de schermen gekeken en beschrijft haar ervaringen. Het is een verhaal van pijn en wanhoop, van machteloosheid en gebrekkige diagnose van haar ziektebeeld. Achteraf bleek haar ziektebeeld lichamelijke oorzaken te hebben.
Zij stelt de beroepsattitude van verpleegkundig personeel kritisch aan de orde, evenals het medicatiebeleid en de soms veel te geringe betrokkenheid van artsen, psychologen en therapeuten bij wat zich dagelijks op de afdelingen afspeelt.   

 

Home

laatste wijzigingen

bijgewerkt op 30-10-2014