Ietje Liebeek-Hoving interview uit 1989

logo
30 oktober 1952 - 31 oktober 2002

  • dichteres
  • schrijfster van familieromans, jeugdboeken en egodocumenten

Home
Bibliografie
Biografie
Fotogalerij
Interview 1989
Dichtbundels
Egodocumenten
Romans
Kinderboek
Kindergedichtje
Krantenknipsels
Recensie
Poëzieprijs
Gastenboek
Berichtjes
Overzicht
Advertentie
Grafsteen
Kaarsje branden
Contact
Links
fotoalbum

Recensie van "Dat er een morgen is" in Kivive 1987

Morgen is een veelzeggend woord. Het kan je even uittillen boven de dagelijkse beslommeringen: morgen gaan we er een leuke dag van maken. Vandaag kun je al van morgen genieten. Sterker nog, het kan de dag van vandaag overschijnen. Morgen is anders, morgen zal alles goed worden. Vandaag komt dan in het perspectief van morgen te staan. Wat vandaag nog moeilijk is, zijn we morgen vergeten. Meer dan wachters nog kijken we daar naar uit. Die morgen is de Morgen van Ietje Liebeek-Hoving.
 

  Dichtbundel en roman

Ietje Liebeek-Hoving (36) is behalve dichteres, huisvrouw en en moeder van vier kinderen. Ze heeft met name via het christelijk-literair tijdschrift 'Woordwerk' bekendheid gekregen. Hans Werkman en Evert Kuijt, bestuursleden van Schrijvenderwijs hebben een stimulerende invloed op haar ontwikkeling als dichteres gehad.Ietje Liebeek-Hoving publiceerde haar gedichten in diverse tijdschriften en bloemlezingen. Voor publicatie in de Vlaamse bundel 'Bekijk het maar' ontving ze vorig jaar een vierde prijs.
Ietje Liebeek-Hoving droeg haar gedichten voor op het Flevo-Totaal-Festival en, om maar een ander uiterste te noemen, de Vrouwenbondsdag te Dordrecht. Voor uitgave van 'Dat er een morgen is" werd ze benaderd door Vijlbrief te Haarlem, iets wat niet voor iedere dichter is weggelegd. Signeren deed ze voor het eerst op de CLK-beurs te Barneveld, optreden bij EO's 'Vrouw zijn'.
Tot slot een nieuwtje: dit najaar hoopt Ietje Liebeek-Hoving haar eerste roman in de VCL-reeks van Kok-Kampen te laten verschijnen. Haar derde debuut is dan een feit: eerst als dichteres in tijdschriften, vervolgens in een dichtbundel en nu opnieuw met een roman. Zoals ze zelf zegt: "Ik ben gewoon een debutant. En dat blijf je - ik ben niet cynisch - heel lang".

nu ik gewond de weg
naar morgen loop
is er besef dat veel
achterwege is gebleven
maar ook dat ik nog verder mag
en dat er Morgen is
 
 

Op het moment dat Ietje Liebeek-Hoving haar eerste dichtbundel 'Dat er een morgen is' liet verschijnen, was ze voor ons Kivive-lezers al een oude bekende. Als poëtisch medewerkster nam ze inmiddels vele tientallen gedichten onder de loep. Nu ze zelf debuteert met 'Dat er een morgen is', komen haar eigen gedichten in de schijnwerpers te staan. Een beetje dichter weet wat dat kan betekenen. Gedichten kan men maken of breken; kritiek raakt een dichter gevoelig. Ietje Liebeek-Hoving is chagrijnige critici een stap voor geweest:
"Iedere slag
mij toegebracht
versla ik/met woorden."
Krachtige taal van iemand die haar zwakheden kent. Met achter zich gedichten die moed inspreken, die je ogen de kost geven.

Ietje (36) is huisvrouw en sinds kort beginnend auteur, zoals ze dat er bescheiden bij zegt. En inderdaad, de Noord-Hollandse dichteres houdt zich pas vijf jaar intensief met poëzie bezig. Als meisje van tien schreef ze haar eerste gedicht. De prille poëzie was bestemd voor kleine kring: de familie. Toen Ietje Liebeek als studente Nederlands in 1973 trouwde en in verwachting raakte van haar eerste dochtertje, 'kreeg' ze het weer. Maar ook nu bleef haar dichtkunst tamelijk onbekend; enkel de gemeenteleden in Enkhuizen kwamen in het kerkblaadje af en toe haar naam tegen. Het dichten begon pas echt toen Ietjes moeder overleed. " 't Was net of er een ader opensprong", zegt ze zelf. De levenservaring die ze in de loop van de jaren opdeed, heeft Ietje Liebeek meegenomen in haar gedichten. Ervaren kennis, die weerklinkt in gedichten als 'Zuigeling':

je drinkt
alsof je leven
ervan afhangt

en ik
gekluisterd aan je
klare blik
weet in een helder ogenblik

jij kleine wijze
jij weet meer
dan ik


Zo'n gedicht roept een helder beeld op. Die van een broze baby, met heldere, ondoorgrondelijke ogen. Een kleine wijze, die ons grote mensen steeds verrast, verbaast.

Of In 'Harmonie':

(...)
en zachtgestemd
denk ik voldaan
er zit toch veel muziek
in jou en mij
ons spelend samenzijn


Samenzijn als compositie. Met klanken die soms schril en zelfs vals klinken, maar met een tere melodie als grond toon. Uit een gedicht als dit blijkt hoeveel Iet je Liebeek zich, pardon, verbeeldt. Situaties. begrippen, ervaringen vangt ze in beelden die duidelijkheid scheppen. En dat is de kracht van poëzie. Gedichten kunnen moeilijk zijn (daar weet Ietje als Kivive-medewerker over mee te praten!). maar ze kunnen ook iets blootleggen. Als een dik boek dat na maandenlang zoeken ineens openvalt op de juiste pagina. Dan lees je simpele taal, woorden die je altijd wel geweten hebt, zoals dit:

al vecht de laatste vijand
je nog wel aan
aan dood
heb je gewoon
geen boodschap meer
als je eenvoudigweg
de Blijde boodschap
hebt verstaan.

Of iets verrassends, zoals:

Als hij doodgaat vandaag
is het morgen bij de supermarkt
het brood weer twee cent duurder
en de post brengt gewoon
rekeningen en de krant
nieuws over oorlog
en honger en het weer
half tot zwaar bewolkt
een kleine kans op zon
maar niet voor mij

Bij het lezen van een dichtbundel is het moeilijk om niet al te nieuwsgierig te zijn. Wie de bundel uit heeft en de auteur van haver tot gort denkt te kennen, kan wel eens bedrogen uitkomen.
Ietje Liebeek is daar nuchter over. Je hoeft verdriet niet echt te hebben ervaren, om erover te kunnen schrijven, vindt ze. Op haar gedicht 'Paranoïde' kreeg ze reacties van mensen die zich er duidelijk in herkenden.

Zeer consequent
verbloem ik mij
in komedieboeketjes
kleurrijk overbloosd
lach ik
lach ik.


Eens kreeg ze een brief van iemand die dacht dat de dichteres wel een heel droevige jeugd moest hebben gehad. "Niets is minder waar", vertelt ze. "Eigenlijk is het verlies van m'n moeder het eerste echte grote verdriet in m'n leven geweest en dat is het nog."

maar in mij schreit
het stil verdriet
het weten
dat haar laatste
ademtocht
mij moederziel
alleen
met lege handen
achterliet


Gedichten kunnen je troosten. Of helpen troosten, door ze iemand toe te sturen. Ietje Liebeek-Hoving weet in haar bundel steeds weer door de muur van onmacht, van verdriet heen te breken. Hoewel ze vaak stil staat bij de gebrokenheid in ons, buiten ons ("Eigen wijsheid/eindigt altijd weer/in dissonant"). worden de brokstukken consequent weer op hun plaats gezet. "Al steekt mijn oude mens/nog vaak de kop op/ik hoef het hoofd/niet laten hangen/want steeds weer/krijg ik/gratie".

De "werkjes", zoals onze zuiderburen het zo mooi formuleren, zijn qua compositie niet allemaal even sterk. Dat kan ook niet en bovendien: niet ieder gedicht is als poëtisch hoogstandje bedoeld. Sterk taalgebruik vind je bijvoorbeeld terug in 'Zuigeling', 'Na de oorlog' en 'Dat er een morgen is'. Met name achterin de bundel zijn eenvoudiger, gemakkelijk leesbare gedichten opgenomen. De bundel is gesierd met een kleurig (wasco?) omslag- ontwerp en zwart-wit illustratie.

Ietje Liebeek-Hoving, 'Dat er een morgen is'. Vijlbrief, Haarlem, 1987, ISBN 90 6384 095 0. Prijs f 12,50.

Kivive 1986 - door Lucia

 

Home

laatste wijzigingen

bijgewerkt op 30-10-2014